Sidelhorn

06.08.2014 - Sidelhorn & het eerste deel van onze terugreis

Extract van het reisverslag "2014 - Franse, Italiaanse & Zwitserse Alpen"

Het was een rustige nacht. De mistige nacht heeft weinig vervoer over de Grimselpass gelokt. Enkel in de vroege ochtend hebben we enkele eenzame zielen voorbij horen rijden. Met de dikke mist van gistsrenavond in het achterhoofd, is het spannend om een gordijntje open te doen. Zou het open getrokken zijn? En jawel, zoals min of meer voorspeld, is er geen wolkje meer te bespeuren. Super om onze vakantie zo te kunnen eindigen. Buiten is het wel nog verdraaid koud. Als we na het ontbijt samen buiten staan, bekijken we de 2 opties voor de wandeling. Aan onze rechterzijde gaat het richting Nägelisgrätli. Zonder twijfel een mooie wandeling die ons zou brengen naar een punt waar je een prachtig bovenaanzicht hebt van de volledige Rhonegletsjer. Het nadeel is dat het grootste deel van de beklimming in de schaduw is. Met de lage temperatuur nodigt het alternatief aan onze linkerzijde meer uit: naar de top van de Sidelhorn. Het is een wandeling die we in 2011 ook hebben willen doen, maar waar we toen omwille van de sneeuw hebben moeten staken ter hoogte van de Husegghütte. Van sneeuw zullen we deze keer geen last hebben. We zien de Sidelhorn mooi en sneeuwvij liggen in de zon. Na nog een sanitaire tussenstop in hotel Alpenrösli, gaan we op pad. 

Tot aan de Husegghütte is het bekend terrein. Vrij snel hebben we een mooi zicht op de Totesee (waar we geparkeerd staan) en de - soms licht kaki uitziende - Grimselsee. Vrij snel hebben we zicht op de Unteraargletscher met de bergtoppen waarachter Grindelwald en Fist liggen. Als we wat verder stijgen vervolledigen de Triebtensee en de Oberaarsee en -gletsjer het prachtige panorama. Alleen al voor dit zicht is deze wandeling de moeite waard. Maar we mikken nog iets hoger ... de top van de Sidelhorn zelf. Als we aan het punt staan van de laatste klim, rijzen er wat vragen in e eigen rangen of we dit wel moeten doen. Het is immers behoorlijk steil over een veld van grote rotsblokken waar niet steeds een pad aanwezig is. Maar met wat handen- en voetenwerk en rustig en behoedzaam klimmen, bereiken we korte daarna en zonder problemen de top van de Sidelhorn. Een ronduit prachtig 360°-panorama is de beloning. Tijdens onze picknick kunnen we er volop van genieten.

We dalen af langs de achterkant om dan richting Triebtensee te stappen. Die afdaling gaat over nog grotere rotsblokken, waardoor het soms wat zoeken is naar de meest gepaste te volgen weg. Een pad is er niet echt, maar de gekende rood-witte merktekens wijzen de richting waarin we moeten gaan. Eens die 'hindernis' genomen, gaat de rest van de wandeling over traditionele en probleemloze bergpaden. Aan de Husegghütte komen we terug op het pad langs waar we gekomen zijn. Snel erna zien we de Totensee en de parking al liggen.

Een prachtige wandeling. Blij dat we deze keuzen gemaakt hebben, ook al zal de tocht naar Nägelisgrätli en de Rhonegeltsjer best de moeite zijn. Die houden we dan maar voor een andere keer. De kou viel al bij al nog mee, al heeft papa er toch wel het meest last van gehad. Volgende keer een mutsje mee? 

We rusten nog even uit in de mobilhome voor we finaal beginnen aan onze terugreis. Dit is toch ook een ontegensprekelijk voordeel van een mobilhome: ook al breken we de terugreis in twee (wat het tot een heel stuk ontspannender reizen en rijden maakt), toch verliezen we geen extra dag. De afdaling van de Grimselpas is een gekende trip die we in 2010 en 2011 herhaaldelijke keren hebben gedaan toen we in Meiringen kampeerden. Vervolgens gaat het via de Brienzer- en Thunersee richting Bern en Basel. Onze overnachtingsplaats is opnieuw Haut-Koeningsbourg. Alleen weten we ondertussen dat we best achter het restaurant en het winkelcentrum staan om geen last te hebben van het geruis van de autosnelweg. Er is voldoende plaats om dat te doen.

Info wandeling